Al jaren is het revolutie in Barcelona. Honderdduizenden mensen gingen vredelievend de straat op. Zij eisten onafhankelijkheid van Spanje. Zij eisten hun vrijheid.
Nu is de situatie ernstiger. De Fútbal Club Barcelona, die meer dan een club wil zijn, staat in de brand. Prijzen worden al jaren niet meer gewonnen. Het kind van de club is het zat en wil verkassen. Het stadion Camp Nou wordt bestormd door woedende supporters. De voorzitter, Joseph Maria Bartomeu, is in paniek en weet zich geen raad. Totdat hij een idee krijgt.
Hij belt met Aleksandr Grigorjevitsj Loekasjenko, in wie hij zich herkent: “Aleks, hoe ga jij met een dergelijke situatie om?” Aleks is allervriendelijkst omdat hij in Joseph een lotgenoot herkent en zegt: “Joseph, ik kom er zelf ook niet uit en heb mijn vriend Vladimir gebeld. Vladimir heeft ‘een zekere reserve van wetshandhavers gevormd’. Eén teken van mij, en waarschijnlijk ook zonder dat teken, en Vladimir komt me redden.” “Goed idee”, antwoordt Joseph, “heb je zijn nummer voor me?”
Ondertussen bereidt de trainer, de heer Cowboy, zijn team voor op de eerste wedstrijd in La Liga. Hoe hij dat doet met deze wild-west-taferelen in de club, vraagt ¡deWeek! hem. De trainer vindt het ogenschijnlijk nogal een domme vraag, gromt wat en zegt dan: “Gewoon, de spelers op de juiste plek zetten. Af en toe een hapje met ze eten in restaurant Mirablau. Lekker trainen. De bal tussen de palen schieten.”
deweekvanbreek.com 