Wij zijn aan het einde van de lockdown. We mogen weer op vakantie en de mensen razen door de Appie en de Jumbo alsof er geen vakkenvullers in hun weg staan.
Ik voel een enorme spanning, alsof ikzelf nog wél in de lockdown zit. ‘Nu komt alles los’, zeggen de vele hulpverleners, die werken in een verzamelgebouw waar ik een tijdelijke werkplek gevonden heb.
Bij het koffiezetapparaat kom ik een hypnotherapeut tegen. Zij neemt me mee naar haar behandelkamer en daarna naar een ver verleden, eentje met vorige levens. Ik kom erachter dat mijn opgesloten gevoel niet alleen door corona komt, maar ook door onverwerkte angsten vanwege de Spaanse griep van 1918. Ik kom uit de hypnose en merk dat er veel is losgekomen. De hypnotherapeut zegt me ‘dat het weer stroomt’. Dat zal best, maar niet onder mijn voetzolen.
Gelukkig zit aanpalend een voetreflexoloog die mij in een mum van tijd via een holistische drukpuntenmassage ook daar tot ontspanning brengt.
Mijn hoop dat ik me nu bevrijd zal voelen komt niet uit. De rouwtherapeut die ik in het bedrijfsrestaurant tegenkom, vraagt me of ik het verlies in mijn leven wel verwerkt heb; ‘onverwerkte rouw’ noemt zij dat. En dat zit er. En die onverwerkte rouw wordt niet alleen veroorzaakt door de vroegtijdige dood van de vele guppies en goudvissen die ik als kind heb gehad.
Mijn lichaam is nu ontspannen, maar mijn aura zit nog potdicht. Het is alsof alle poriën in mijn lichaam vol zitten met onzichtbare stopverf. Gelukkig heeft de ‘healing touch’ therapeut een topdag, want na een half uurtje healen, voel ik me echt helemaal vrij.
Omdat ik het toch nog niet helemaal vertrouw, wip ik binnen bij een gids voor het spirituele pad. ‘Mijn chakra’s staan weer helemaal open’, vertelt ze me na een tijdje. Zij ziet een lichtkolom die uit de aarde via mijn stuitje en mijn kruin naar de hemel straalt. Ik zie die lichtkolom niet, ook niet als we even het licht uitdoen.
Maar toch. Ik bén in contact met mijn ziel! Dat is het dus. Mij kan niets meer gebeuren.
Totdat ik in de gang een loopbaancoach tref. Met hem zoek ik een uurtje naar mijn diepste drijfveren waarna hij me doorverwijst naar een eenpitter die zich business developer noemt en die mensen begeleidt zoals ik; mensen die wellicht werkloos worden vanwege de aanstaande economische crisis.
Ik zit meteen weer in mijn lockdown. Ik word week. Ik kan bijna niet meer op mijn benen staan. Ik val neer op de drempel van de tantrakamer, die ik vanwege mijn protestantse remmingen niet over durf en vlucht naar de zwangerschapsgym. Ik vlei me met de andere gymmers in de foetushouding en voel me, voor het eerst sinds het begin van de corona crisis, helemaal veilig.
deweekvanbreek.com 