‘Wat als jij en ik de verandering zijn’, fluisterde ik in haar oor. Zij begon meteen te blozen. Ik overviel haar duidelijk met mijn woorden. Ik scharrelde al mijn moed bijeen en vervolgde met ‘en we kiezen ervoor open te zijn’.
Ik hoopte op haar reactie, maar juist de afwezigheid van haar reactie bracht onze liefde naar diepere niveaus, dieper dan ooit tevoren. We raakten ergens de eeuwigheid. Ik voelde dat zo. Ik wist dat zij het wist.
Toen na verloop van tijd de betovering een beetje verdween, vroeg ik aan haar of ze wat wilde drinken. ‘Een colaatje’, zei ze. Ik liep naar de keuken en haalde een pak Coca-colablikjes uit de koelkast.
Terwijl ik een glas voor haar inschonk, las ze hardop voor wat op de verpakking stond: ‘Wat als jij en ik de verandering zijn’ en ‘we kiezen ervoor open te zijn’. Ze keek mij met verbazing aan en ik meende in haar blik ook een verwijt te zien. Ik voelde me betrapt. Ik had Coca-cola teksten gebruikt om haar te winnen en vermoedde dat dit nu juist het einde van mijn relatie zou worden.
Tot mijn opluchting richtte ze haar pijlen op Coca cola: ‘Wat een onzin van Coca cola.” Ze googelde Coca-cola even vond hun marketingcampagne en riep naar me: ‘Coca cola wil samen de wereld veranderen en beter maken.’
Ze goot de cola door de gootsteen en stelde voor ergens een wijntje te gaan halen. Vlak voordat we gingen zei ze nog: ‘Als ze echt iets willen verbeteren dan zouden ze tenminste 10 suikerklontjes uit hun cola moeten halen en de Nederlandse regering verzoeken om een suikertaks in te voeren.’
deweekvanbreek.com 