Lummelen en Slenteren. Twee rustieke plaatsjes op de Veluwe. Veelal gevuld met mosgroen geklede wandelaars. Of fietsers in ANWB-kleding, bij voorkeur op dezelfde fietsen en bij voorkeur in dezelfde fleece van Human Nature. Fietsers die nog via de ANWB-paddenstoelen hun weg vinden. Gezinnen met kleine kinderen. Pannenkoekrestaurantjes in overvloed. Kleine speeltuintjes voor de kinderen.
“Kom tot rust”, fluisteren Lummelen en Slenteren. “Ontdek ons”. “Onthaast.”
Dankzij Covid is er van dat beeld weinig meer over. De Nederlander heeft Nederland herontdekt als toeristische bestemming en een aantal Lummelse en Slenterse ondernemers heeft daar handig op ingespeeld.
Dat komt door een leemte in de bestemmingsplannen van beide gemeenten. Als je Slenteren uitrijdt staat daar het plaatsnaambord ‘einde Slenteren’. Pas 100 meter verder staat het plaatsnaambord ‘Lummelen’. Die 100 meter is een bestuurlijk niemandsland. Een vrijplaats voor die handige ondernemers.
In dat niemandsland zijn twee yoga-centra, een fitness, en een spa gebouwd. Tussen de hamburgertenten staan twee veganrestaurantjes. Er zijn mountainbikepaden aangelegd die ook worden gebruikt door cross-motorbikes. Er is nu zelfs een casino met rondom van die ‘leuke’, gegentrificeerde koffiebarretjes.
“Kom hier!” schreeuwen Lummelen en Slenteren nu. “Vergok je geluk!”. “Wees er snel bij!”. “Boek nu voor het te laat is!”
Koesterze (een Zeeuwse dorpje met vergelijkbare problematiek), Lummelen en Slenteren eisen bij de Raad van State dat hun verleden weer hun toekomst wordt.
deweekvanbreek.com 