Hij staat met een druppelend theezakje voor zijn vuilnisbakken. Het zijn er vijf. Eentje voor GFT, eentje voor papier, eentje voor verpakkingen, eentje voor het andere vuil en eentje voor glas. Een theezakje bestaat uit het zakje, de theebladeren in het zakje, het labeltje, een nietje en het touwtje.
Met hem lijkt niets aan de hand, zoals hij daar stilzwijgend overdenkt welk deel van het theezakje in welke afvalbak moet. Zijn radio schalt ondertussen ‘Code Rood’! Covid! Zijn krant schreeuwt met zijn koppen ‘Code Roder’! Vorst! Zijn TV knippert ‘Code Roodst’! Klimaatcrisis!
Het theezakje staart hem inmiddels al enige tijd aan: “Waarom duurt het zo lang voor je mij weggooit?”
Omdat de sneeuw in zijn straat gaat smelten, zoals het ijs op de Noordpool. Met alle gevolgen van dien. Daarom! Omdat zijn huis meters onder het NAP ligt. Daarom! Omdat hij vergeten is een opblaasboot en proviand op zolder te leggen. Daarom!
Hij kijkt naar het theezakje in zijn hand. Het theezakje kijkt terug. Eén fout en het is gebeurd. Zij weten het allebei. De theebladeren in de GFT-bak, dat is makkelijk. Net als het labeltje dat in de papierbak beland. Maar het nietje? En het touwtje? En het zakje? Is het overig? Is het verpakking? Is het touwtje van vlas? Dus toch GFT?
Eén Code Rood kan hij wel aan. Dat de treinen niet rijden. Óf, dat hij om 21.00 binnen moet zijn. Maar, vóór 21.00 binnen zijn, zonder dat de treinen rijden dat is hem al een Code Rood teveel. En nu staat hij op de drempel van Code Roodst. De theebladeren, het labeltje, het zakje, het nietje en het touwtje; één fout en het is gebeurd. Een fout die hij zich niet kan permitteren, omdat het water dan over de duinen zal klotsen als een tsunami en dat het allemaal zijn schuld is.
Drie codes rood. De aarde lijkt onder zijn voeten te verdwijnen. Hij wil zichzelf in de GFT-bak werpen, weg van hier, weg van codes die te rood flikkeren. Maar hij twijfelt. Is een lichaam GFT-afval?
deweekvanbreek.com 